بررسی تاثیر شوری بر رقابت بین جمعیت آرتمیا ارومیانای جنسی وآرتمیای بکرزا در شرایط آزمایشگاهی.

در تحقیق حاضر، تاثیر شوری هایppt 50، 100، 150، 200 و 250 بر رقابت ما بین دو جمعیت آرتمیا ارومیانا (جنسی) و آرتمیای بکرزای برکه های مجاور دریاچه ارومیه، مورد مطالعه قرار گرفت. بعد از تخم گشایی سیست ها، ناپلیوس ها جداگانه در داخل 10 ظرف 5/1 لیتری، با شوری های مذکور تا مرحله بلوغ پرورش داده شدند. بعد از بلوغ آرتمیا ها، تعداد 3 جفت آرتمیای جنسی و 3 ماده بکرزا به صورت تصادفی از شوری های مختلف جدا نموده و به 15 ظرف 5/1 لیتری (با 4 تکرار) منتقل شده و بصورت منفرد و رقابتی پرورش یافتند. آزمایش ها در شرایط رقابتی تا زمان غلبه یک جمعیت بر جمعیت دیگر و حذف و یا ظاهر شدن تعادل در بین گونه ها ادامه یافت. در پایان دوره درصد ماده های جنسی و بکرزا در تیمارهای رقابتی، تعیین گردید. نتایج نشان می دهد که در شوری بالا(ppt 200 و 250) آرتمیای جنسی بر آرتمیای بکرزا غلبه کرده است و در شوری پایین( ppt50، 100 و 150) آرتمیای بکرزا بر آرتمیای جنسی غلبه پیدا می کند و شوری بر رقابت ما بین آرتمیا ارومیانا و آرتمیای بکرزا تاثیر معنی داری دارد. نتایج نشان می دهد که در محدوده شوری پایین آرتمیای بکرزا رشد جمعیت و تولید مثل بیشتری نسبت به آرتمیای جنسی دارد. آرتمیای جنسی در محدوده شوری بالا رشد جمعیت و تولید مثل بیشتری از آرتمیای بکرزا دارد. نتایج تاثیر شوری بر رقابت بین این گونه مطابق نتایج تاثیر شوری بر رشد و بقای این دو گونه است. دریاچه ارومیه در دهه های پیشین که شوری دریاچه درحدود ppt 150 بود، دارای جمعیت مخلوط جنسی و بکرزا بوده، در سال های اخیر بعلت بالا رفتن شوری (بین ppt 200 تا 350) آرتمیای جنسی بر آرتمیای بکرزا غلبه کرده است. همچنین یک رابطه ی معکوس بین افزایش شوری و شکوفایی جمعیت در هر دو نوع آرتمیای جنسی و بکرزا وجود دارد. با افزایش شوری ازppt 50 به ppt 250 تعداد جمعیت در هر دو گونه کاهش می یابد. میزان جمعیت آرتمیای بالغ در هر دو گونه در شوریppt 100 از بقیه شوری ها بیشتر است که بیشترین میزان تولید بیومس و سیست آرتمیا در هر دو گونه در همین شوری است. همچنین رقابت بین گونه های مختلف، دسترسی گونه ها به منابع را محدود می سازد و رشد جمعیت ها در تمامی شوری ها در تیمارهای رقابتی کمتر از تیمارهای پرورشی منفرد هر دو گونه بود و تولید بیومس و سیست در تیمارهای رقابتی کمتر از تیمارهای منفرد است.